บทสวดพุทธคุณ ๑๐๐ ประการนี้ ปรากฎในพระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๕ มัชฌิมนิกาย มัชฌิมปัณณาสก์ อุบาลีวาทสูตร เรื่องมีอยู่ว่า สมัยหนึ่งพระพุทธเจ้าประทับ ณ ป่ามะม่วงของเศรษฐี
บทสวดพุทธคณ ๕๖ ประการ
พุทธคุณ ๕๖ คาถา ไม่ปรากฏแน่ชัดว่า ใครเป็นผู้แต่ง และแต่งขึ้นเมื่อใด แต่มีการระบุวิธีใช้และอานุภาพของพุทธคุณแต่ละคาถาเอาไว้อย่างชัดเจนทุกคาถา เช่น คาถาที่ ๓ มีระบุไว้ว่า
“ภาวนานึก สติตรองตรึก อย่าทำร้อนใจ สารพัดเมตตา
บทสวดพุทธคุณ ๙
บทสวดพุทธคุณ ๙ นี้ มีความพิเศษกว่าพุทธคุณบทอื่น เนื่องจากเป็นพุทธคุณที่พระพุทธเจ้าตรัสแสดงด้วยพระองค์เอง ซึ่งถือเป็นยอดธงคือที่สุดแห่งมนต์คาถาและบทสวดทั้งปวง
บทสวดพุทธคุณ ๓ ประการ
บทสวดพุทธคุณ ๓ นี้ เป็นบทสวดที่เบสิกที่ชาวพุทธทุกคนมีความคุ้นเคย ได้ยิน ได้ฟัง และได้สวดกันบ่อยที่สุด แทบจะกล่าวได้ว่าไม่มีชาวพุทธคนใดสวดบทนี้ไม่ได้ นั่นคือ บทสวดนมัสการพระพุทธเจ้า หรือบทนะโม ๓ จบ หรือเรียกอย่างเป็นทางการว่า บทปุพพภาคนมการ